Een ongeschreven traditie aan de feesttafel: Het 'naamkaartjesgeschenkje'
Het eindejaar is er!
En daarbij ook de periode van de etentjes.
Bij etentjes horen tafelschikkingen, en bij tafelschikkingen horen naamkaartjes.
In onze familie proberen we jaarlijks voor Oudjaar een originele versie te brengen van het traditionele naamkaartje.
Meer geschenkje dan naamkaartje, in feite, en elkeen neemt het zijne mee naar huis als persoonlijke herinnering aan een fijne feestavond.
Een ongeschreven traditie, zeg maar.
Dit jaar vieren wij Oudjaar bij mijn ouders thuis en ik heb de taak van de naamkaartjes op mij genomen.
En dus begon de zoektocht naar een origineel naamkaartje dat meteen ook als waardevol geschenkje kon dienen. Iets kleins, leuks, decoratiefs en bruikbaars.
Vorige week liep ik in een tuinzaak op zoek naar inspiratie, en ik vond die bij de afdeling vetplantjes.
Een minivetplantje voor een miniprijsje? Perfect!
De plantjes zelf waren al schattig, maar ze hadden nog een beetje opsmuk nodig.
Een gewoon bloempotje vond ik te gemakkelijk en ik knutsel zelf te graag om met de plantjes niet iets anders te doen.
Dus zocht ik wat knutselmateriaal samen en na ongeveer 15 minuten lintjes en kleuren vergelijken - twijfelen, twijfelen - kon ik aan de slag.
Ik had mezelf voorgenomen om de plantjes te omwikkelen met jute. Ik vond uiteindelijk twee tafellopers in een jute-achtig materiaal dat mij wel aanstond.
Verder bracht ik twee soorten lint mee, wat bindwire - ijzerdraad omwikkeld met papier, in dit geval naturel gekleurd - en wat engelenhaar als finishing touch.
Qua kleurenpalet wou ik naturel en grijzig blijven, omdat ik dat het meest passend vond bij de vetplantjes en omdat het gemakkelijke kleuren zijn om te combineren bij elk interieur.
De naughty list, euh gastenlijst, had ik ondertussen ook ontvangen van mijn mama.
Zo, de tafel kan gedekt worden!
Wie doet er nog iets decoratiefs met de naamkaartjes dit jaar?
En daarbij ook de periode van de etentjes.
Bij etentjes horen tafelschikkingen, en bij tafelschikkingen horen naamkaartjes.
In onze familie proberen we jaarlijks voor Oudjaar een originele versie te brengen van het traditionele naamkaartje.
Meer geschenkje dan naamkaartje, in feite, en elkeen neemt het zijne mee naar huis als persoonlijke herinnering aan een fijne feestavond.
Een ongeschreven traditie, zeg maar.
Dit jaar vieren wij Oudjaar bij mijn ouders thuis en ik heb de taak van de naamkaartjes op mij genomen.
En dus begon de zoektocht naar een origineel naamkaartje dat meteen ook als waardevol geschenkje kon dienen. Iets kleins, leuks, decoratiefs en bruikbaars.
Vorige week liep ik in een tuinzaak op zoek naar inspiratie, en ik vond die bij de afdeling vetplantjes.
Een minivetplantje voor een miniprijsje? Perfect!
Een gewoon bloempotje vond ik te gemakkelijk en ik knutsel zelf te graag om met de plantjes niet iets anders te doen.
Dus zocht ik wat knutselmateriaal samen en na ongeveer 15 minuten lintjes en kleuren vergelijken - twijfelen, twijfelen - kon ik aan de slag.
Verder bracht ik twee soorten lint mee, wat bindwire - ijzerdraad omwikkeld met papier, in dit geval naturel gekleurd - en wat engelenhaar als finishing touch.
Qua kleurenpalet wou ik naturel en grijzig blijven, omdat ik dat het meest passend vond bij de vetplantjes en omdat het gemakkelijke kleuren zijn om te combineren bij elk interieur.
De naughty list, euh gastenlijst, had ik ondertussen ook ontvangen van mijn mama.
De tafellopers verknipte ik en met een lijmpistool bracht ik de twee lintjes aan.
Als laatste 'bond' ik alles samen met de bindwire en draaide ik wat engelenhaar ertussen.
Voor de naamkaartjes zelf verknipte ik wat decopapier.
Op de achterzijde schreef ik de namen met een zilver pennetje.
Nog wat upblingen met een decoratief bolletje en de naamkaartjes waren klaar.
Meer hoeft dat niet te zijn!
Zo, de tafel kan gedekt worden!
Wie doet er nog iets decoratiefs met de naamkaartjes dit jaar?
Gelukkig nieuwjaar, iedereen!
Reacties
Een reactie posten