Letter Box 36

Antwoord: een unieke en stoere bijzettafel! Deze gerecupereerde sierpootjes waren al enige tijd aan het wachten op een toffe en doordachte toepassing. In dit ontwerp ontmoet het robuuste en ruwe hout van de Indische treinbielzen de sierlijke rondingen van de pianopoten. Twee uitersten die op de één of andere manier elkaar toch fantastisch goed aanvullen. Zoals yin en yang, rond en recht, het vrouwelijke en het mannelijke. Beide materialen, de pootjes en de bielzen, dragen allerlei gebruikssporen die een doorleefd gevoel meegeven aan het meubel en aan het interieur. Bovendien werd deze bijzettafel van wieltjes voorzien om deze eenvoudig te kunnen verplaatsen! Wat vinden jullie van deze ruw/ronde combinatie?   

 In onze inkomhal had ik al een tijdje een denkbeeldig plekje gereserveerd voor een mooie kamerplant. Als het op planten aankomt, ben ik wel fan van de tropische soorten. Maar onze inkomhal zelf is vrij donker en ik ben niet meteen het groene type... Ter referentie: zelfs vetplantjes of cactussen geven bij mij geen garantie op overleving! Maar nepplanten kunnen mijn hart niet bekoren, dus keer ik toch telkens weer terug naar echte plantjes en bloemen. Op deze eerste lentezondag vertrok ik op missie naar een tuincentrum in de buurt op zoek naar een tropische binnenplant voor luiezondagsmensen zoals ik, die al eens durven vergeten dat er überhaupt een plant is om voor te zorgen... Alles met nood aan (direct) zonlicht, werd al meteen geschrapt. Ook planten die best op kamertemperatuur gehouden worden, haalden mijn winkelkarretje niet. Toen stootte ik op een jungle-achtige plant met lange smalle bladeren en niet te groot van formaat. "Kent...

Vandaag waren we in Wilrijk en per toeval passeerden we in de Koornbloemstraat een leuk uitziende stoffeerderszaak met een prachtige oude gevel. Het was de gevel die me even deed wegdromen naar een oud Engels dorpje en me meteen aantrok om er binnen te gaan. En ook was het totale uitverkoop.. Het winkeltje staat volgestouwd met antieke meubels groot en klein, lampen, beeldjes, kussentjes en andere hebbedingetjes. De totale oppervlakte is duidelijk wat te klein voor alles dat men er in wou wegkrijgen (zie: stoel op de kast), maar dat heeft ook zo zijn charme, toch? Alleszins staat de winkel er momenteel nog zo bij, want de eigenaar gaat de winkel sluiten. Zijn stoffeerderspraktijken zal hij wel voortzetten.    Hoewel charmant, is de stijl van interieur dat dit winkeltje aanbiedt niet voor iedereen weggelegd. Toch heb ik enkele leuke hebbedingetjes gevonden, zoals een set van 8 ...

Van toen ik nog jonger was, wist ik al dat mijn droomhuis tenminste volgende elementen moest bevatten: 1. Een mooie traphal en 2. Een dubbele deur. Deze blogpost vertelt het verhaal 'achter' onze dubbele deur. (Het verhaal van de traphal volgt later!) Vanaf het moment dat wij voor ons huis tekenden - en ook daarvoor al -, zocht ik naar een manier om ergens een dubbele deur te integreren (want die was er namelijk nog niet). Volgens mijn origineel plan zou er een dubbele deur komen tussen de slaapkamer en de dressing. Maar bij nader inzien bleek dat dit te weinig muurruimte zou overlaten om dressingkasten te installeren. En gezien het volume van kastinhoud dat ik zou nodig hebben, won de muurruimte het uiteindelijk van de visie van de dubbele deur. Het nieuwe plan kreeg vorm op het moment dat mijn vriend en ik de sleutel in ontvangst hadden genomen en op de livingvloer de afmetingen van onze denkbeeldige zetel met papiertape begonnen...

'Den uitzet.' Het hoort er een beetje bij wanneer je uitvliegt en het nest verlaat. Het ideale moment in feite om van alles cadeau te krijgen (en voor anderen om van alles weg te geven...). Maar het algemene idee is dat je op weg geholpen wordt met enkele basisartikelen, waaronder bijvoorbeeld een servies. Zelf hebben wij ook al verschillende serviezen verzameld vanuit allerlei hoeken. Geen enkele is helemaal compleet, maar het blijft wel handig wanneer je veel mensen uitnodigt voor een brunch of een tuinfeest. Maar daarnaast wou ik ook een 'schoon' servies dat eigen zou zijn aan ons huis. Zelf ben ik trouwens fan van de Pascale Naessens-stijl als het op borden aankomt. Maar zoals altijd leek het mij leuker om een eigen, uniek servies te proberen maken, dan om er eentje in de winkel te kopen. In de stijl van Pascale Naessens dus, maar met een persoonlijke touch . Ongeveer een jaar geleden volgde ik een cursus klei en pottenbakken en tijdens die cursus besloo...

Het is een zalige gezelligheid: tijdens deze donkere winterdagen knus in de zetel wegzakken met een leuk filmpje en de warme gloed van de kachel die, als het brandend hart van het huis, de kilte wegdrijft. Daar krijgt een mens een écht thuisgevoel van. Maar die gezellige kachel komt er meestal niet uit zichzelf; ook niet bij ons. Toen wij ons huis aankochten, was het plaatsen van een kachel of inbouwcassette in principe niet voorzien. De vorige eigenaar had namelijk in de living de schouw al dichtgemaakt en proper afgewerkt. Op het moment dat we een extra kachel echt overwogen - en voor ons had een gaskachel de voorkeur - waren de meningen verdeeld: zou het de investering waard zijn of een onnodige uitgave? Tenslotte hadden we al overal centrale verwarming. Om nog niet te spreken over het werk dat erbij kwam kijken om de schouw en de gasleiding in orde te brengen. "Zonder vuur is een huis niet gezellig," was het verdict van de mama. Iets waar ik het na wat wi...